Ц.Бавуудорж :Хаврын анир

Зөрж одсон учралын сэжүүрт би гуниглаж

Зөөлөн бороонд норсон өвс мэт нэг л уяруу

Өрөөлийн чанд энхрийлэлд чамайг алдчихаад

Үдшийн торгон анир хөндөж ганцаараа алхах яруу

Гэмгүйхэн харцыг чинь ганцхан л би мөрөөдөх бол амьдрал уйтай

Гэгэлгэн он жилүүдийн цээж зурсан хагацал сайхан.

Гомдож ч чадахгүй дөлгөөхөн араншингаа мэдэрч

Голын харгиа чагнан намрын сарыг харуулднам

Цөнгийн дуутай урсгалд ганц цагаан өвс хөвөх мэт

Цөхөртөл хүлээсэн сэтгэлд нулимс торно