Tuesday, July 20, 2010

Инжинаш :Унжгар бургас мөчир хүртлээ үүд гэгээвчээ хаамуй

Унжгар бургас мөчир хүртлээ үүд гэгээвчээ хаамуй
Уяралтай шувуун эгшиглэн дуугарч өндөр салаанаа дэвшмүй
Урьд өдрийн хэдийчинээн сэтгэлд уягдсан хэргийг
Удын найлзуур болжморын дуун удирдан гаргаж ирмүй.
Үдшийн бороон сэр сэр нойрыг ирүүлэх үгүй
Өглөөний болжмор жир жир унтсаныг сэрээх эрт
Өчигдөр шөнийн зүүдний доторх хэдийчинээн хэрэг
Үс засахуйяа толинд үзвээс үнэн худлын хооронд
Өвсний өнгө сая хөхөрч эрвээхий сая нисэхүйеэ
Өвчнийг тэсвэрлэн цэцгийн хүрээнээ ийнэн тийнэн зорчмуй
Өмнөд салхинаа миний зовнилийг хийсгэн аваачих үгүй
Эгшигт болжмор нэн харин элэг уушгийг хатаамуй.
Хатан бүрээ үдшийн зүг юунд ийнхүү яармуй
Харанхуй болохоос эмээхэд бас харанхуй болмуй
Хааш, яайш унтсугай хэмээвээс унтаж чадах үгүй
Хагас нь хагацсан уярал хагас нь хорсол хэмээжихүй.
Урт зувцаа хүйтэнд нэвтэрч ханцуй юугаа дугтуйлнам
Улаан даашингаа дулаан өргөөнд үст жанчийг нөмөрвэй
Оройн сүмийн жүнгийн дууныг хэвтэн байсаар чагнаж
Умарын уулны хоногшсон цасыг орхиул сөхөн үзмүй.

Friday, July 16, 2010

Г.Аюурзана : Зам

Цас шуурсан замаар би алхаж явна.
Цаад үзүүр гэж байхгүй уртаас урт зам л даа.
Энэ замд эцэс төгсгөл гэж байлаа ч /гэсэн/
Эцсийг нь хүртэл алхахгүй тийм л урт зам л даа.
Эцсийг нь үзэхгүй болохоор цас шуурсан замаар
Ийм итгэлтэй алхаж яваа юм, би
Яагаав, инээдэнд нь болоод бараадаж жаахан дагаснаа
Эргээд харахаар нь буцмаар санагддаг бүсгүй байдаг аа?
Яг л тийм, тэгээд уртаас урт зам л даа.
Тэр зам дээрээс би олз олох гэж
Тэнгэр ширтэн, цас нисэлдэхийг харан алхаж явна.
Бүрхэг болохоор одод алга.
Бүрэнхий болохоор явган алхдаг охид алга.
Ийм замаар хичнээхэн ч алхах билээ дээ?
Ийм хоосон, уртаас урт замаар шүү!
Гэтэл би юунд найдаад, юугаа дагаад
Гэрлийн шонгууд нь улам цөөрөх энэ замаар
Ахиад жаахан алхая гэж өөрийгөө царайчлан
Анир чимээгүйн зүг харцаа илгээнэ вэ?

Г.Аюурзана :Хайртай юу? гэж өдрийн хэд асуудаг

Хайртай юу? гэж өдрийн хэд асуудаг
Хань минь, охин томоогүй инээдэт минь!
Үнсэх бүрийд чинь цэлмэсээр миний сэтгэл
Үүлийг мартжээ
Гэвч нэг л орой нар минь жаргана
Одоо, яг одоо чамд хэлэх хайр минь
Он жилүүдийн цаана дурсамжинд чинь дуулдана
Энэ үгсийн цуурай саарч унахгүй сум шиг
Эцэс төгсгөлгүй ниссээр ирээдүйг чинь ононо
Хайртай, би чамд
Цуурайнд амь орох тэр цагт чи
Цурхиран хийсэх салхины гүнд ухаан сууна
Харин энэ цуурайг эхэлж өдөөсөн хоолой
Хажуудаа үгүйг чи мартчихсан байна

Saturday, July 3, 2010

Л.Өлзийтөгс :Би цэв цэнхэр атлаа

БИ цэг цэг цэг атлаа
Би үүлнээс ч илүү үүл, уснаас ч илүү ус, үл баригдахуй атлаа
Би салхины бие, шувууны нисэлт, өвлийн тэсгим жавар атлаа
Би хязгааргүй, хайрын биелэл атлаа
Биеэр минь дүүрэн ертөнц, нүдээр минь дүүрэн тэнгэр атлаа
Цаг хугацаа хаана оршдогийг ганцаарханаа мэддэг атлаа
Цасны ширхэг бүрийг нэрлэж чаддаг атлаа
Гайхамшигт, гүн нууцлаг амьдралаас айдаггүй мөртлөө
Галд гараа дүрэхээс буцдаггүй атлаа
Ганцхан чиний л өмнө үл дүрэлзэн гэрлээ хумьж
Гарт чинь буй сарнай адил нам гүмхэн юунд бөхийнө вэ

Л.Өлзийтөгс :Анхны бороо

Хаалттай цонхны цаанаас ч нэвт анхилах
Хачин сэргэг навчсын үнэр...
Хавар яасан гунигтай юм бэ?
Халуун уруулаа цонхонд хүргэхэд
Хамаг бие...зүрх цочисхийнэ
Хайрлуулмаар бас дурлуулмаар санагдана
Хавар яасан гунигтай юм бэ?
Тэнгэрт тулсан залуухан моддын
Тэргүүн оройд нахиагаа задалж буй
Хав халуун, бяцхан амь
Хавар...
Ай, яасан...

Л.Өлзийтөгс :Анхны цас...

Анхны цас
Сүмийн дээр
Хонхны дуунд
Цүслэн бууна.
Хонхны дуу
Сүмийн оройгоор
Аниргүй цас шиг
Аяар түгнэ.
Цагаан шившлэг
Уруул бүлээцүүлээд
Цантсан сормуус
Шөргөөн нисэлдэнэ.
Бодь гөрөөс
Цагийг шилгээгээд
Босоод ирвэл л
Цас зогсоно.
Залбирсан алганд минь
Намар байгаа...
Задарсан үсэн дээр
Анхны цас...