Wednesday, November 24, 2010

Омар Хайяам

Өгүүлвээс, талын салхи мэт, голын урсгал мэт
Өдөр хоног өнгөрлөө – буцаад ирэх нь үгүй
Өнөөдрийнхөөрөө л байцгаая, хонгор минь
Өнгөрсөнд харамсах нь илүү ажил хонгор минь
**
Эзэн тэнгэр минь харамч, бас хөгшин юм шиг байна аа
Энэ боолуудыг босож ирэхээр нь дахиад л цохих юм
Хүлцэнгүй нүгэлгүйчүүдийн шагнал диваажин байхаа
Хүлцэл өчье надад шагнал биш авъяас бэлэглээч
**
Хармсалтайяа амьдралын номын хуудас дууслаа
Хавар болоод наргиан цэнгээнээс уй гуниг л үлдлээ
Хөнгөн жигүүрт шувуухай шиг залуу нас минь
Хөөрч хэзээ ирсэн, хуурч хэзээ буцсаныг санахгүй байна, би
**
“Өчигдөр урсаж одсон ус, эргэж ирэх үү? Хэзээ вэ? ” гэж
Загас, нугаснаас нухацтай гэгч нь асуужээ
“Биднийг шарагдах цагт хайруулын таваг,
Битүүхэндээ шийдчихнэ” гэж нугас хариулжээ
**
Дарс балгахгүй гэж шүлэгч амлах ёсгүй
Дараа нь уучихвал биеэ зөвтгөх ёсгүй
Сарнай дэлбээлэн гургалдай жиргэдэгээс хойш
Сахил санваараа тэвчиж болно гэж амлаж болох уу даа?
**
Амьдрал дэгээнээс мултарч, ул мөргүй өнгөрлөө
Архинд согтсон шөнө шиг, хав харанхуй өнгөрлөө
Арван хурууны салаагаар элс гоожихтой адил
Амьдрал гэдэг ертөнцийн хором шиг шувтарлаа
**