Wednesday, September 10, 2008

Нэр нь тодорхойгүй яруу найрагч - Оюутан нас



Оюутан байхад олон шүлэг уншдаг байж билээ. Тэр дотроос доорх шүлгийг би гэж нэг их шүлгийн цагаан солиотой хүн ширээн дээр гарч зогсоод чанга дуугаар уншдаг байлаа. Яагаад ч юм өнөөдөр гэнэт санаанд ороод блогтоо нийтэллээ. Оюутан цагаа гэж эргээд санахаар уйлмаар ч юм шиг дуулмаар ч юм шиг сайхан цаг байж дээ.



Гантай зуны элсэн цөл шиг
Галтай нас минь дурлалаар ангасан
Очтой ассан хуурай мод шиг
Омогтой зүрх минь хайраар дүрэлзсэн
Нэр сайхан ч ядуухан заяатай
Бэл нимгэн ч бардамхан яриатай
Оюутан байлаа хөөрхий

Олон шүүлэг давалгүй онхолдчихоод
Орон нутаг зорихдоон уйлаагүй зүгээр л нүдээ арчсан
Охидын харцанд ээрэгдэж орой нь сэтгэл жиндэхдээн
Уурлаагүй зүүдүү энэ чинь гээд л инээсэн

Тээр жилийн тэнгэр дор эргээд нэг зогсоё уу
Талхны булан тэврээд дотуур байраа зорьё уу
Моторын дуу шиг чийртэй цахилгаан хонхны чарлаан
Мулгуу тархины дайсан хуруу зузаан консвект

Багш шавь хоёрын цаг нөхцөөдөг хэрүүл
Бичгийн ширээ сандайлсан шүлгийн цагаан солио
Намтар шигээ навтгар намайг андахгүй ээ
Намрын гэгээн өдрүүдээн би мартахгүй ээ

Засаг төрийнхөө буянд хөц будаа идэж
Мацаг барих үдшээр тасаг дамжин хөлхөж
Хими фицикийн теоромд навсайж унатлаа даруулж
Хөлдүү толгой хэмээн сод ухаантанд чичүүлсэн
Оюутан байлаа хөөрхий

Одоо бодоход гунигтай ч юм шиг уянгатай ч юм шиг
Гадаа нь ирэхэд сэрүүхэн ч юм шиг дулаахан ч юм шиг
Алаг нүдэн бүсгүйтэйгээ уулзмаар ч юм шиг зугатмаар ч юм шиг
Ай хөөрхий санаа алдан уйлмаар ч юм шиг дуулмаар ч юм шиг
Оюутан байлаа хөөрхий


No comments: