Н.Гантулга :Сэтгэлгээний минь шилэн хананд.....

Сэтгэлгээний минь шилэн хананд

Хичнээн зураас тодордгийг би мэдэхгүй

Гэвч, тэр нэг намар

Цагийн солонгонд эрх чөлөө минь будагдаж

Цахлай шувууд тэнгэрээр нисэлдэхэд

Уулсыг нэвтлээд намайг оносон

Улаан цог шиг харц зурагдсан байдгийг мэднэ

Гоо зүйн цэнхэр наран

Зүрхний ёроол дахь нууранд

Зүсээ тольдоход

Нойтон даашинзны үзүүр хормойн чимээ

Нойрон дунд минь бүдэг бадаг дуулдаад

Зүг чиггүй алсад морьтон одох мэт

Зүүдийг минь ямар нэг зүйл рүү хөтөлж

Үүрийн гэгээгээр эргэж ирэхдээ

Үнсэлтээр бэлэг барьдгийг мэднэ

Дэнгийн эрвээхэй нисэх гэснээ больж

Дэлхийн цаад хязгаарт хүрсэн мэт санаа амрахад

Бодолд халиурсан өвсөн дундаас

Цагаан зээр босон харайгаад

Айдас түгшүүрийн мананд сарнин уусахад

Ариусал гэгээрлийн солонго татдагийг мэднэ

Сарнаас гогодон авчирсан нарийхан утас

Санаашрах бүрийд минь эмзэгээр чичирхийлэхэд

Шүлгийн номын хуудас нэг нэгээрээ салж

Шүүдэр гялтганах цагаар нэг нэг ертөнц болоод

Эхийн хэвлийд үр бүрэлдэх шиг

Энэ биед минь хачин мэдрэмж төрүүлдгийг мэднэ

Сэтгэлгээний минь шилэн хананд...