Салхины зөөлөнд өвсний завсраар ургаж мод болно
Сарны гэрэлтэйд шувууны нулимсанд дулаацаж өвс болно
Сархадын халуунд санчиг бүлээцүүлж нулимс болно
Самрын үр шиг бөөрөнхий хорвоод яаж ийгээд хүн болно
Умрын салхинд уйлж ниссээр шувуу болно
Усны урсгалд сөрж элэгдсээр чулуу болно
Уйт орчлон гашуудан зовсоор эмгэн болно
Уйтгар гуниг нүдэнд минь шингэсээр сүүмгэр болно
Буйлсны нахиа гиншин дуншсаар гэгээт үүрээр эх болно
Бүүдгэр манан бороо дагаж норсоор шүүдэр болно
Бүрэнхий шөнө биеийг минь нөмөрсөөр эмгэнэлийн хар алчуур болно
Бөртэ энэ орчлон бөн бөн гунигласаар ижий минь болно
Зотон даавуу шиг бор үдшээр зоргоороо хүүхдүүд ангир болно
Зоргол шиг одод шатаж дуусаад зол заяатай нь солир болно
Зоосны чимээнээр цэцэг ногоо нь дуугарчихаад намар болно
Золигийн энэ хорвоод навчис хэмээгч нь охид болно
Өөлөн сар өнхөрч ойчоод нуур болно
Өндөр тэнгэр даарч хоноод өглөө босоход өвөл болно
Өвгөн жимс тасарч унаад өндгөн бие нь бурхан болно
Өөрөө би хальж одоод
Өвснөөс ч илүү өвс
Навчнаас ч илүү навч
Чулуунаас ч илүү чулуу болно
No comments:
Post a Comment