Б. Мягмаржав - Уулс
Амьдрал бүрэлдүүлснийхээ төлөө
Ад үзэгдэн, оддын дунд ганцаардаж
Зодуулж хашраагүй дзлхийн
Зоо нуруун дээр
Гүвдрүү болон тогтсон
Гүргэр хөх уулс минь
Мянган толгод давхарлан байж
Мөнгөн оргил нь үүссэн байна
Эмжээрлэн хайчлах их усанд
Энгийн толгод үрэгдсэн байна
Тэвэрхэн зовлогоо бодон явахуй
Өгсөх нь хэцүү уулс минь
Тэнгэрийн дайтай зорин ява¬хуй
Уруудах нь хэцүү уулс минь
Хумсын төдийхөн жаргалаа
Хуеь заяа хэмээн сагсуурахад
Хүйтэн хөх салхиараа чөмгөнд тултал арчиж
Хүдэр их дүрээрээ малгайд минь багттал дарсан уулс минь
Ертөнцийн дайтай шаналсан ч
Ерийн нэгэн бүрэг явахад минь
Ян сарьдаг нь туг шиг дэрвэж
Яруу найрагч болгосон намайг, уулс минь
Үнэний голгүй магтаалын өмнүүр
Үүлэн хөшгөө татаж эгэлхэн оршихуйдаа
Намайг дуурайж өтлөөсэй гэж
Насан туршид биднийгээ ширтэх
Ноён хөх уулсаа Монголоор нэг данхайж байхад
Номын хуудас шагайж философи цээжлэх ямархан
Ирээдүйн төлөө дотогшоо шаналсан
Их өвгөдийн бидэрт мвгнай уулс минь
Энгэрийг нь түшээд суухад
Эцэг минь үнэртсэн уулс минь
Эргэх цагийн тавилаар
Үр ачдаа ноолуулах миний зөөлхөн өвөр уулс минь.
No comments:
Post a Comment