Торгомсог алчуур хөлийн дор
Тогтоол ус мэт тунаран унахад
Гэзгээрээ би хөхөө халхлаад
Гэнэт ассан дэн мэт
Гэрэлтэн үлдсэн
Биегүй хоосон, бас харцгүй
Битүүхэн оргилсон дурлалгүй
Бүтээж орхисон натур мэт
Надад бүү шуна.
Энд хайр байхгүй
Энэ зүгээр л агшин, ахуй...
No comments:
Post a Comment